50- غروب و نبودت

شعری از خودم

غروب و زیر مهتاب تو خیابون......................قدم هی میزنم راه میرم آروم

به سمت نیمکتی میرم بشینم.............که قبلا روش نشستیم ما دوتامون

حالا پاییزه و نیستی کنارم..........................تو رفتی از پیشم من بیقرارم

آره نیمکت تو رو یادم میاره................................پر از دلتنگیم دارم میبارم

غروب پاییزه دلگیرو تنهام..........................نمی بینی منو با درد و غمهام

که دوست دارم بیای پیشم بشینی........رو این نیمکت عزیزم باشی همرام

غروب و سرخیه این آسمونم....................غم بیشتر آورد انداخت به جونم

هوا دلگیره و من دلگرفتم........................دلم می خواد بیای پیشت بمونم